مدیریت زمان و توسعه فردی

مدیریت زمان و توسعه فردی، مطلبی در خصوص چگونگی توسعه فردی و نقش مدیریت زمان در آن است که توسط آقای رضا مومن خانی به آن پرداخته می‌شود.

مدیریت زمان و توسعه فردی

توسعه فردی شامل تمام مهارت‌هایی است که فرد می‌تواند در زندگی فردی و سازمانی خود از آن بهره ببرد و تمام جنبه‌های کاری و فیزیکی را شامل می‌شود.

مدیریت زمان، مدیریت استرس، مهارت‌های ارتباطی، مهارت‌های ذهنی، تفکر خلاق و …، همگی جزء توسعه فردی می‌باشند. دو مبحث مدیریت زمان و مدیریت استرس مرتبط با هم هستند.

مدیریت زمان مختص یک گروه خاص از افراد جامعه نیست بلکه شامل تمام گروه‌ها و افراد می‌شود.

ضرب المثل ” وقت طلاست ” مصداق بارز مدیریت زمان است و این نکته را بیان می‌کند که از گذشته زمان اهمیت بارزی برای افراد داشته است.

زمان، یک منبع غیر قابل کنترل

زمان اساساً یک منبع غیر قابل کنترل است و می‌توان آن را به مانند رودی تشبیه کرد که هر کس با توجه به مهارت و توانایی خودش می‌تواند از آن بهره ببرد.

شاید بتوان گفت که چیزی به نام مدیریت زمان وجود ندارد.

در واقع مدیریت زمان یعنی مدیریت بی‌نهایت چیز دیگر در جهت استفاده از زمان که این موارد عبارتند از مدیریت استرس، فکر، ارتباطات، مهارت نه گفتن و … .

ارتباطات ما با دیگران می‌تواند برنامه‌ریزی ما را به تعویق اندازد. به عنوان مثال هنگامی که فردی از دوستان خود را می‌بینیم نمی‌توانیم به او نه بگوییم و ساعتها ممکن است با او به صحبت در مورد موضوعات بی‌اهمیت بپردازیم.

مهارت نه گفتن به ما در جهت بهره‌گیری موثرتر از زمان کمک می‌کند.

نکته قابل ذکر در مورد برنامه‌ریزی اینست که نباید برنامه‌ریزی به صورت سخت و غیر قابل انعطاف باشد بلکه باید کاملا انعطاف پذیر و قابل تغییر باشد.

عوامل اتلاف وقت

همه ما در زندگی با یک سری از عوامل اتلاف وقت مواجه هستیم که این عوامل در غالب سه دسته اصلی روی می‌دهند.

این عوامل اصلی عبارتند از عوامل اجتماعی، سازمانی، فردی و خانوادگی.

عوامل اجتماعی مانند ترافیک که هر روزه مقدار زیادی از وقت ما را هدر می‌دهد.

عوامل سازمانی مانند ارتباطات سازمانی نامناسب، ساختار سازمانی نامناسب.

عوامل فردی مانند بی‌نظمی و تنبلی که باعث می‌شود فرد به برنامه‌ریزی خود عمل نکند.

در جهت بهره‌گیری موثر از زمان ، باید این عوامل اتلاف وقت را کنترل و یا حذف کنیم.

یکی از موانع تمرین مهارت‌های فردی، فرهنگ حاکم بر جامعه است. اگر یک رفتار غلط به نحوی تشویق شود این کار باعث تثبیت آن رفتار نادرست خواهد شد. برای نمونه هنگامی که مدیری با تأخیر در جلسه حضور می‌یابد، افراد حاضر در آن جلسه با لبخند و گاهاً حق دادن‌های بیجا به مدیر باعث تشویق این رفتار نادرست می‌شوند.

کارگاه های آموزشی الست